Είναι οι νεοεμφανιζόμενοι πολιτικοί φορείς καλύτεροι εκπρόσωποι; Ουσιαστική εκπροσώπηση στην Ελλάδα και την Ισπανία

Το κεφάλαιο αυτό συγκρίνει την περίπτωση της Ελλάδας με την Ισπανία όσον αφορά τις τάσεις στην ουσιαστική εκπροσώπηση τα τελευταία χρόνια. Τα κομματικά συστήματα και των δύο χωρών υπέστησαν βαθιές αλλαγές μετά την έναρξη της Μεγάλης Ύφεσης, έπειτα από πολλά χρόνια σχετικής σταθερότητας. Νέα κόμματα-προκλήσεις απέκτησαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, σε μεγάλο βαθμό εκμεταλλευόμενα το κύμα δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος απέναντι στα παραδοσιακά κόμματα και επικρίνοντας την έλλειψη ανταπόκρισής τους στις πραγματικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων.

Με τη χρήση δεδομένων υποψηφίων και ψηφοφόρων από τις δύο χώρες (μόνο για εκλεγμένους αντιπροσώπους στην περίπτωση της Ισπανίας), το κεφάλαιο αυτό εξετάζει τον βαθμό στον οποίο η σημαντική αλλαγή στο κομματικό σύστημα κατά την περίοδο αυτή, που χαρακτηρίστηκε από την εκλογική επιτυχία των κομμάτων-προκλήσεων, έφερε βελτίωση όσον αφορά την ουσιαστική εκπροσώπηση.

Αντίθετα με τις προσδοκίες, τα κόμματα-προκλήσεις δεν φαίνεται να είναι καλύτεροι εκπρόσωποι σε σχέση με τα παραδοσιακά κόμματα, τουλάχιστον όσον αφορά τη σύγκλιση των θέσεων κόμματος-ψηφοφόρων σε μια ποικιλία θεμάτων.