Θεματική Έκθεση ESPN για τις Προκλήσεις στη Μακροχρόνια Φροντίδα - Ελλάδα

Στην Ελλάδα, η μακροχρόνια φροντίδα (συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών πρόληψης και αποκατάστασης) παραμένει ένας υποανάπτυκτος τομέας πολιτικής, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ολοκληρωμένες επίσημες υπηρεσίες μακροχρόνιας φροντίδας που να εγγυώνται καθολική κάλυψη. Η κρατική εμπλοκή είναι μάλλον περιορισμένη και, ως εκ τούτου, η μακροχρόνια φροντίδα παραμένει «οικογενειακή υπόθεση». Το 2014, η Ελλάδα διέθεσε μόλις το 2% της συνολικής δαπάνης για την υγεία στη μακροχρόνια φροντίδα, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ-27, που ανέρχεται σε 15%.

Η μακροχρόνια φροντίδα βασίζεται σε ένα μικτό «σχεδόν σύστημα» υπηρεσιών, το οποίο περιλαμβάνει επίσημη φροντίδα (παρεχόμενη από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς) και ανεπίσημη φροντίδα, με την κύρια ευθύνη για την οικονομική και πρακτική υποστήριξη των εξαρτώμενων ατόμων να βαραίνει κυρίως την οικογένεια.

Η κρατική υποστήριξη για μη αυτοεξυπηρετούμενους ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρίες (παιδιά και ενήλικες) στην Ελλάδα περιλαμβάνει αναπηρικά και προνοιακά επιδόματα, περιορισμένη άμεση παροχή ιδρυματικής φροντίδας, κάλυψη ορισμένων αναγκών φροντίδας μέσω του δημόσιου κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος και μια σειρά από υπηρεσίες βασισμένες στην κοινότητα. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες έχουν περιορισμένη κάλυψη και η προσφορά τους υπολείπεται κατά πολύ της ζήτησης· είναι ανεπαρκείς για να καλύψουν τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες στον τομέα αυτό.

Ως εκ τούτου, εκτιμάται ότι η ανεπίσημη φροντίδα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών για μακροχρόνια φροντίδα στον ελληνικό πληθυσμό, αναπληρώνοντας τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του ελληνικού συστήματος υγείας και κοινωνικής πρόνοιας.