Η επίδραση των ερευνητικών υποδομών στη σύγκλιση των ερευνών προκαθορισμένου και ευέλικτου σχεδίου

Η μεθοδολογία των ερευνών προκαθορισμένου σχεδίου αναπτύχθηκε αρχικά κάτω από την κυριαρχία του θετικισμού, ενώ η έρευνα ευέλικτου σχεδίου σε πλήρη αντιπαλότητα με αυτήν. Η μεθοδολογία των ερευνών προκαθορισμένου σχεδίου συγκροτήθηκε ως διαδικασία δικαιολόγησης συγκεκριμένων ερευνητικών υποθέσεων, ενώ η δεύτερη ως διαδικασία ανακάλυψης νέων θεωριών και νέων εμπειρικών περιγραφών. Οι δύο μεθοδολογίες δεν διέφεραν απλώς μεταξύ τους, αλλά στόχευαν και σε διαφορετικά φαινόμενα. Η επιτυχία που εμφάνιζε η καθεμία στην περιγραφή των φαινομένων που εξέταζε δεν επέτρεψε σε καμία από τις δύο να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά. Η υποχώρηση του θετικισμού δημιούργησε τις προϋποθέσεις για αναθεώρηση και για μεγαλύτερη σύγκλιση των δύο μεθοδολογιών.

Παράλληλα, η υιοθέτηση ενός νέου μεθοδολογικού υποδείγματος που ονομάστηκε διφασικό, το οποίο προϋποθέτει την ανάπτυξη ερευνητικών υποδομών, συνεισέφερε επίσης στην περαιτέρω σύγκλιση των δύο μεθοδολογιών.