Μικρο-χωροταξικός διαχωρισμός και συνύπαρξη στην Αθήνα: Η συζήτηση για τον διαχωρισμό και οι επιπτώσεις της στην αστική έρευνα

Αυτό το κεφάλαιο εξετάζει την εννοιολόγηση του μικρο-χωροταξικού διαχωρισμού, επικεντρώνοντας στην Αθήνα· μια μητρόπολη της νοτιοανατολικής Ευρώπης που ενέπνευσε θεωρητικές και εννοιολογικές συζητήσεις γύρω από τη σύνδεση μεταξύ κοινωνικής μίξης και διαχωρισμού. Στην Αθήνα, η κοινωνική μίξη υπήρξε μάλλον μια ακούσια συνέπεια του τοπικού συστήματος κατοικίας, ενώ οι κοινωνικές διαιρέσεις εκδηλώνονται σε μικροκλίμακα, κάθετα, σε επίπεδο της τυπικής αθηναϊκής πολυκατοικίας: Εκεί, οι μεσαίες και ανώτερες τάξεις (συνήθως Έλληνες, ιδιοκτήτες) καταλαμβάνουν τα πιο προνομιούχα διαμερίσματα στους υψηλότερους ορόφους, ενώ τα μεσαία έως χαμηλά εισοδήματα (συνήθως μετανάστες, ενοικιαστές) ζουν στα λιγότερο προνομιούχα διαμερίσματα στους χαμηλότερους ορόφους και στην πίσω πλευρά. Αυτή η κατάσταση, γνωστή και ως «κάθετος μικρο-χωροταξικός διαχωρισμός», αποτελεί ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πόλης, που υφίσταται παρά την κοινωνική και εθνοτική μίξη σε επίπεδο γειτονιάς.