Πρακτικές παραγωγής κατοικίας στην Αλβανία τις δεκαετίες του 1990 και του 2000: οδηγώντας τις διαδικασίες κοινωνικής ενσωμάτωσης;

Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να συζητήσει τη μετάβαση της στέγασης στην Αλβανία από μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία σε μια οικονομία ελεύθερης αγοράς, εστιάζοντας στις πρακτικές που υιοθετήθηκαν στην παραγωγή κατοικιών μετά την κατάρρευση του κρατικού σοσιαλισμού το 1989 και μέχρι την έναρξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008. Η αναποτελεσματικότητα των πολιτικών και των επίσημων δυνάμεων της αγοράς να αντιμετωπίσουν τη μαζική αστικοποίηση και τη ζήτηση για στέγαση οδήγησε στην κυριαρχία της αυτοκατασκευής, των άτυπων δραστηριοτήτων και των πρακτικών ανταλλαγής στην παραγωγή κατοικιών. Υπό αυτή την έννοια, η τεκμηρίωση των αντιλήψεων και των εμπειριών ατόμων που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή κατοικιών μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση του τομέα της στέγασης και των διαδικασιών ανάπτυξης γης. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι οι δυναμικές του τομέα της στέγασης και οι υιοθετημένες πρακτικές στο πλαίσιο της μετάβασης διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις διαδικασίες κοινωνικής ένταξης στην Αλβανία. Όσον αφορά τη μεθοδολογία, υιοθετήθηκε μια μικτή προσέγγιση· η ανάλυση στατιστικών δεδομένων και θεσμικών μεταρρυθμίσεων συνδυάστηκε με ποιοτική έρευνα για τις κοινωνικές πρακτικές που βασίστηκε σε συνεντεύξεις.