Βασικά συμπεράσματα των Εργαστηρίων Δημόσιας Πολιτικής στους Τομείς της Καινοτομίας, των Αστικών Αναπλάσεων, του Διαδικτύου και της Ενέργειας.

Στο Εργαστήριο για την Καινοτομία στη Βιομηχανία και τη Νεοφυή Επιχειρηματικότητα παρευρέθησαν εκπρόσωποι του Ε.Κ.Κ.Ε., του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, Καθηγητές Πανεπιστημίου, εκπρόσωποι φορέων και εμπειρογνώμονες. Τα ερωτήματα που ετέθησαν αφορούσαν στη διαδικασία παραγωγής της δημόσιας πολιτικής και την υποβολή προτάσεων για την υπέρβαση των εμπλοκών και των προβλημάτων με έμφαση στα κάτωθι:

• τον τρόπο παραγωγής της δημόσιας πολιτικής και τους εμπλεκόμενους,
• το ρόλο του κράτους,
• τις πιθανές οργανωτικές παρεμβάσεις σε επίπεδο δομών ή διαδικασιών για την παραγωγή της πολιτικής,
• την εμπλοκή κοινωνικών, οικονομικών φορέων δημόσιων ή ιδιωτικών στην παραγωγή αυτής της πολιτικής ή στην εφαρμογή της,
• το περιεχόμενο της πολιτικής,
• το είδος των επιχειρήσεων που θέλουμε (συμμετοχή στη διαδικασία σχεδιασμού ή/και εφαρμογής της πολιτικής).

Σύνοψη:

• Η σχέση της καινοτομίας με την ανάπτυξη δεν είναι γραμμική, δεν καθορίζει ο αριθμός των καινοτομιών την ανάπτυξη, γι’ αυτό μιλάμε και για εθνικά συστήματα καινοτομίας, τα οποία όμως επηρεάζονται από τους θεσμούς και τη διακυβέρνηση.
• Πρέπει να ληφθούν υπόψη τα διάφορα επιχειρηματικά οικοσυστήματα που υπάρχουν, ώστε να υπάρχει και ένας συνδυασμός πολιτικών. Άλλες ανάγκες έχουν οι νέες επιχειρήσεις όταν είναι στο στάδιο της διαμόρφωσης και άλλες όταν έχουν ιδρυθεί και έχουν περάσει ένα κρίσιμο ορίζοντα ζωής.
• Πρέπει να υπάρχει ένας συνδυασμός πολιτικών και εργαλείων, συνδέοντας την προσφορά με τη ζήτηση, τόσο σε βραχυπρόθεσμο, όσο και για μακροπρόθεσμο επίπεδο. Η καινοτομία διατρέχει διάφορες πολιτικές, αλλά είναι απαραίτητος ο συντονισμός.
• Η επένδυση στην επιχειρηματική καινοτομία είναι ακριβή, κοστίζει και προϋποθέτει κλίμα και περιβάλλον για την επένδυση συνολικά. Η δημοσιονομική κρίση επηρεάζει τις επενδύσεις των ελληνικών επιχειρήσεων και όχι μόνο στον τομέα της καινοτομίας. Αυτό που λείπει είναι ένα περιβάλλον σταθερό που θα αποτελεί πρόσκληση – πρόκληση προς τους νέους παίκτες της επιχειρηματικής καινοτομίας για να επενδύσουν. Πολλές φορές, βέβαια, η κρίση είναι ένα άλλοθι.
• Απαιτείται συνέχεια της πολιτικής και των εργαλείων που αξιοποιούνται για την ενίσχυσή της, καθώς και ενίσχυση της λογικής της ανάληψης κινδύνου.
• Χρειάζεται διασύνδεση των Πανεπιστήμιων και της αγοράς. Δεν μπορεί να υπάρχει καινοτομία χωρίς συνεργασία.
• Είναι απολύτως αναγκαία μία νέα σχέση της διοίκησης με τον επιχειρηματικό τομέα, πιο αληθινή και πιο δεσμευτική και για τα δύο μέρη. Πρέπει να συμμετέχει ο ιδιωτικός τομέας όχι απλώς ως παρατηρητής, ως ακροατής με άποψη, αλλά ως παίκτης με πρωταγωνιστικό ρόλο και στο σχεδιασμό και στη διοίκηση-υλοποίηση.