Οικιστικές προκλήσεις στον στεγαστικό τομέα της Αθήνας κατά τη διάρκεια και μετά την κρίση: πρώτες παρατηρήσεις από μια εν εξελίξει έρευνα

Το άρθρο αυτό διερευνά τη δυναμική και τις τάσεις της κοινωνικής γεωγραφίας της Αθήνας, με έμφαση στο ρόλο του δομημένου χώρου στις κεντρικές και πυκνοδομημένες περιοχές της πόλης, όπου κυριαρχούν τα πολυώροφα κτίρια (πολυκατοικίες) που κατασκευάστηκαν στο πλαίσιο του «αντιπαροχικού» ή ανταλλακτικού συστήματος. Στηρίζεται σε μια μικτή μεθοδολογία, που συνδυάζει διαφορετικές χωρικές κλίμακες, καθώς και σε ερωτήματα που τίθενται από το ερευνητικό πρόγραμμα ISTOPOL. Στο παρόν άρθρο, εστιάζουμε σε δύο κτίρια που βρίσκονται στις κεντρικές γειτονιές των Αμπελοκήπων και του Αγίου Παντελεήμονα, γεγονός που μας επιτρέπει να πραγματοποιήσουμε μια προκαταρκτική ανάλυση του εκτεταμένου υλικού που συλλέχθηκε στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος. Κατ' αρχάς, το άρθρο αναλύει εν συντομία τον τρόπο με τον οποίο μελετάται ο διαχωρισμός, ως φαινόμενο που περιγράφει ισχυρές χωρικές, κοινωνικές, οικονομικές, επαγγελματικές, εθνικές ή άλλες διαφοροποιήσεις που εγγράφονται στον αστικό χώρο, στο πλαίσιο της Αθήνας. Δεύτερον, το άρθρο επιχειρεί να επανεξετάσει ερωτήματα που έχουν ήδη τεθεί στην επιστημονική συζήτηση σχετικά με τους σύγχρονους κοινωνικο-χωρικούς μετασχηματισμούς στο νοτιοευρωπαϊκό χώρο, υιοθετώντας μια προσέγγιση μικροκλίμακας στην ανάλυση της ιστορίας δύο τυπικών αθηναϊκών κατοικιών και της σημερινής πραγματικότητας των κατοίκων τους