Όψεις και εμπειρίες της κρίσης στην αγροτική Ελλάδα. Αφηγήσεις για την αγροτική ανθεκτικότητα

Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εξερευνήσει πτυχές, δυναμικές και εμπειρίες της κρίσης στην ελληνική ύπαιθρο. Το «αγροτικό» αναδύεται στον δημόσιο λόγο ως ένα ανθεκτικό περιβάλλον αλληλεγγύης, κοινωνικής καινοτομίας και ευκαιριών για απασχόληση, ειδικότερα στη γεωργία και στην αγροτική επιχειρηματικότητα. Φαίνεται ότι η κρίση συνέβαλε στην ενεργοποίηση κοινωνικών κατασκευών της «ιδανικής υπαίθρου», οι οποίες δημιούργησαν τάσεις αντι-αστικοποίησης και προσδοκίες για επιστροφή των αστών στη γη. Ωστόσο, εκείνοι που είχαν παραμείνει στις αγροτικές περιοχές και στη γεωργία ήδη αντιμετώπιζαν την παρατεταμένη κρίση του αγροτικού τομέα (μεταρρυθμίσεις ΚΑΠ και απελευθέρωση των αγορών), η οποία τώρα συνδυάζεται με τις σοβαρές επιπτώσεις της πρόσφατης οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης στην Ελλάδα. Αντλώντας από αφηγήσεις αγροτών και νεοεισερχομένων σε δύο αγροτικές περιοχές, το άρθρο διερευνά τις εμπειρίες και στρατηγικές για την αντιμετώπιση της κρίσης, στο πλαίσιο της εργασίας και της οικογένειας και στο πλαίσιο των λόγων για την αγροτική ανθεκτικότητα. Προσωπικές αφηγήσεις αποκαλύπτουν ότι η παραμονή ή επιστροφή στις αγροτικές περιοχές συχνά κρύβει περιπτώσεις υποαπασχόλησης και κοινωνικής στέρησης και ότι τόσο οι αγρότες όσο και οι νεοεισερχόμενοι δεν υποστηρίζονται ρητά από τους πολιτικούς φορείς.