Συσχέτιση των οπτικών μέσων με μεθοδολογίες για την 'περιγραφή' του αστικού περιβάλλοντος

Το να πούμε ότι η πόλη είναι μια πολυσημαντική έννοια και ως τέτοια αναφέρεται σε πολλές διαφορετικές πραγματικότητες, σημαίνει ότι αποσυνδεόμαστε από μια αξιωματικά καθορισμένη Πόλη ως Σύνολο και το σύστημα των προτάσεων που απορρέουν από αυτήν, προκειμένου να ανοίξουμε πεδία για την επιστημονική, τεχνική ή καλλιτεχνική περιγραφή αυτών των πραγματικοτήτων σε σχέση με τις διάφορες πτυχές που ερμηνεύονται με αναφορά σε συγκεκριμένες πόλεις. Οι περιγραφές μας για τις διαφορετικές πραγματικότητες που συνδέονται με συγκεκριμένες πόλεις όπως η Αθήνα, το Κεμπέκ, η Βιέννη, συνδέονται με άφθονα δεδομένα που προάγουν τόσο διαισθητικά όσο και συγκεκριμένα νοήματα προερχόμενα από την εμπειρία μας. Ένα κοινό σημείο εκκίνησης είναι το γεγονός ότι τα ταχέως εξελισσόμενα και πλέον σε μεγάλο βαθμό αυτόνομα ηλεκτρονικά οπτικοακουστικά μέσα διευρύνουν τις εμπειρικές γνώσεις της πραγματικότητας τόσο για το γενικό κοινό όσο και για τους ειδικούς διαφόρων κλάδων. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή και η χρήση αυτών των δεδομένων και αντικειμένων είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη στο επίπεδο των μαζικών μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων, συνεχώς αναδύονται νέα μοντέλα παρατήρησης και περιγραφής της πραγματικότητας με παλιά και σύγχρονα μέσα που στοχεύουν στην επιστημονική έρευνα. Η οπτική κοινωνιολογία ως μεταμοντέρνα περιοχή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τη διερεύνηση του σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος. Το παρόν άρθρο θα εξετάσει τα οπτικά μέσα σε συσχέτιση τόσο με την μεθοδολογική περιγραφή των αστικών ανοιχτών χώρων (όταν η περιγραφή περιλαμβάνει ένα σύστημα εμπειρικών παραδειγμάτων και γενικών εννοιών της μορφής ή του τρόπου ζωής της πόλης) όσο και με την πλέον διαδεδομένη πρακτική της μη-αντιπαραθετικής χρήσης διαφορετικών μέσων (όταν αντιπαραθετικό σημαίνει, για παράδειγμα, την αφήγηση εναντίον της οπτικής ή εναντίον της χαρτογράφησης ή εναντίον των μαθηματικών κ.ο.κ.).