Αιολικά πάρκα, κοινωνική αποδοχή και περιβαλλοντικό χάσμα στην Ελλάδα

Μέσω της μελέτης περίπτωσης ενός έργου χερσαίου αιολικού πάρκου στην Ελλάδα στο αρχικό στάδιο χορήγησης της άδειας, το παρόν άρθρο διερευνά τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται η κοινωνική (μη) αποδοχή σε τοπικό επίπεδο, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο και ποια ενδιαφερόμενα μέρη σχηματίζουν συμμαχίες (ή «συνασπισμούς λόγου») σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Εστιάζοντας στο περιβαλλοντικό κίνημα, το άρθρο παρέχει εμπειρικά στοιχεία από έρευνα γραφείου και συνεντεύξεις για την καλύτερη κατανόηση του σημαντικού, αλλά διφορούμενου, ρόλου των περιβαλλοντικών ΜΚΟ στην εθνική ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας. Μεταξύ άλλων, τα ευρήματα δείχνουν ότι σε σύγκριση με τις κυρίαρχες πολυεθνικές περιβαλλοντικές ΜΚΟ, οι εθνικές περιβαλλοντικές οργανώσεις φαίνεται να υιοθετούν έναν πιο κριτικό και ενεργό ρόλο στις συζητήσεις γύρω από την ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας. Συνολικά, το άρθρο υποστηρίζει ότι οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ μπορούν να επηρεάσουν την κοινωνική αποδοχή προς αντίθετες κατευθύνσεις (αποδοχή της τεχνολογίας αλλά αποδοκιμασία ορισμένων εγκαταστάσεων αιολικής ενέργειας). Ωστόσο, η άμεση εμπλοκή στις τοπικές συζητήσεις (που επηρεάζουν την «κοινωνική αποδοχή») φαίνεται να αναλαμβάνεται κυρίως από εθνικές και τοπικές περιβαλλοντικές ΜΚΟ και να προσανατολίζεται στην εναντίωση (διαμαρτυρία) παρά στην υποστήριξη ορισμένων έργων αιολικής ενέργειας.